De Pacifistische kust

We vertrokken uit Puerto Viejo met de beste shuttle ooit: ze pikken je op, regelen ontbijt, zorgen dat je een dagje (4 uur) gaat raften, tussen het raften door verzorgen ze een master-lunch en daarna droppen ze je in San José waar je maar wilt. Onze aansluiting daar kon niet beter want binnen 5 minuten vertrok de bus naar Manuel Antonio, hatsee!

Aangezien het nog 't weekend was van onafhankelijkheidsdag, was er nog veel vol, daarom hadden we (voor het eerst) vooruitgeboekt: een backpackershostel met een goede online score (4,7 van de 5), aan het strand, vlakbij het nationaal park. Je voelt hem al aankomen.. Het was een ramp.. Op de plaatjes een mooie chill plek, in het echt een betonnen bende zonder sfeer, muffe kamers (wie verzint het ook om geen raampje in de 'badkamer' te maken?!), een golfplaten dak dat er zo was opgelegd dat de hor voor het raam geen enkel nut had, een tweepersoonsbed met wel 4 plankjes eronder om de matras te ondersteunen en dermate ingezakt dat je er niet aan ontkomt om heel dicht tegen elkaar aan te liggen en thank God voor onze lakenzakken want echt schoon zag het er niet uit. Het bleek dan ook score 4,7 van de 10 #oepsie. De volgende dag de grumpy eigenaar gezegd dat we 'unfortunately' moesten vertrekken. Hij zei heel grumpy dat we alleen de derde nacht nog konden cancellen en niet de tweede nacht. Nu kookte niet alleen Ludo's benen (een beetje verbrand van het raften) (dat is een understatement) maar ook Nathalie's hoofd. Enigszins grumpy vertrokken we onder het motto 'liever betalen en hier niet nog een nacht slapen dan betalen en hier nog een nacht slapen'. Op naar een paradijsje (de zwembaden worden steeds groter) met airco dit keer, fantastisch uitzicht over de baai, en een heerlijk balkonnetje met hangmat.

Een beetje jungle-moe hebben we vooral genoten van het strand, het uitzicht en het zwembad. Een beetje moe werden wel van al het gedoe rondom privé 'in- en uitgangen' naar/van het strand. Het was er namelijk nogal steil, dus als je dan helemaal beneden bent en iemand weigert je op het (publieke!) strand te laten.. grmbl.. En stel je voor dat er iemand via jouw hotelweggetje bij de grote weg komt, 'oh nee, wat een probleem, ik moet er niet aan denken!' .. grmbl.. #1,5kmomlopen.

Aan de Pacifische kust (wat Nathalie nog steeds niet kan uitspreken en per ongeluk heeft omgedoopt tot Pacifistische kust) is het wel weer meer regenseizoen of zoals de Duitse gastvrouw zegt 'ach ein bitzen regen, mwa, aber wann es plentzt es plentzt ganzen tag'. Dus ja als het om 2 uur 's middags begint te plenzen houdt het ook echt niet meer op. Ons boottochtje walvis spotten (aan deze kuststrook komen ze kleine walvisjes van 4-5 meter op aarde zetten) deden we om deze reden maar 's morgens. We weten dat het laagseizoen is maar het is toch vrij decadent wanneer er 5 toeristen meegaan en er 4 bemanningsleden zijn op een Catamaran (met glijbaan!) waar 150 toeristen op kunnen.